Σάββατο 22 Δεκεμβρίου 2012

Παρασκευή 7 Δεκεμβρίου 2012

Προσφορές για τις μέρες των εορτών

Καλές και χαρούμενες γιορτές....


Δευτέρα 24 Σεπτεμβρίου 2012

Βυζαντινό Μουσείο: Η τέχνη της Βιβλιοδεσίας


Μια άγνωστη τέχνη παρουσιάζεται στο κοινό την Τετάρτη 19 Σεπτεμβρίου
Βιβλιοδέτης καρφώνει κόσμημα στη στάχωση βιβλίου-γίγας σε βιβλιοδετικό εργαστήριο στην Ουγγαρία
Τα πρώτα βιβλία ήταν μοναδικά. Δεν πρόκειται περί ρητορικής υπερβολής αλλά περί κυριολεξίας. Είμαστε άνθρωποι της κουλτούρας του τυπωμένου βιβλίου, που κυκλοφορεί σε εκατοντάδες και χιλιάδες αντίτυπα, που παράγεται βιομηχανικά, που ως υλικό αντικείμενο θεωρείται, σε κάποιον βαθμό, ευτελές και αναλώσιμο.
 
 
5  φωτογραφίες
Πριν από δέκα και δεκαπέντε αιώνες το βιβλίο δεν ήταν απλώς χειροποίητο, ήταν προϊόν κοπιώδους χειρωνακτικής εργασίας. Κόστιζε στους βιβλιόφιλους να το αποκτήσουν και, αν τύχαινε να φθαρεί, δύσκολα το αντικαθιστούσαν. Η προστασία του ήταν πρώτο μέλημα. Από αυτή την πρακτική ανάγκη γεννήθηκε το επάγγελμα του «βιβλιοαμφιάστη», με δικά μας λόγια του βιβλιοδέτη, που εξελίχθηκε στην τέχνη της βιβλιοδεσίας, η οποία παρουσιάζεται στην έκθεση «Η τέχνη της βιβλιοδεσίας. Από το Βυζάντιο στη σύγχρονη εικαστική δημιουργία», που εγκαινιάζεται την Τετάρτη 19 Σεπτεμβρίου, στις 8.00 μ.μ., στο Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο στην Αθήνα (Βασ. Σοφίας 22).

Είναι μειωτικό να χαρακτηρίσει κανείς με τον τρέχοντα όρο «εξώφυλλα» τα εξήντα δείγματα βυζαντινών και μεταβυζαντινών βιβλιοδεσιών από τον 11ο ως τον 19ο αιώνα, από τη Συλλογή χειρογράφων και παλαιτύπων του Βυζαντινού Μουσείου και την Ελληνική Βιβλιοθήκη του Κοινωφελούς Ιδρύματος «Αλέξανδρος Σ. Ωνάσης». Δυο ξύλινες ορθογώνιες πλάκες αγκαλιάζουν προστατευτικά χειρόγραφες σελίδες από πάπυρο ή περγαμηνή, βγαλμένες από τα χέρια ειδικευμένων μοναχών ή επαγγελματιών αντιγραφέων από ιδιωτικά καλλιγραφεία σε όλη τη βυζαντινή επικράτεια. 

Ντύνονται με βελούδο, μετάξι και πορφύρα. Επενδύονται με χρυσό και ασήμι. Κοσμούνται με πολύτιμους λίθους, με ελεφαντοστό και παραστάσεις από σμάλτο. Φτερωτοί δράκοι, γρύπες, δικέφαλοι αετοί, τρίτωνες, κρίνα και άνθινες μπορντούρες, ανάγλυφα αποτυπωμένα, διακοσμούν δερμάτινα καλύμματα. «Κλείστρα», περίτεχνα μεταλλικά ελάσματα, συγκρατούν τα δύο μέρη του καλύμματος προστατεύοντας την ευαίσθητη περγαμηνή από τις αλλαγές της θερμοκρασίας και την υγρασία. «Γόμφοι», διακοσμητικά μεταλλικά καρφιά, σε σχήμα άνθους, κουμπιού ή αμυγδάλου, στις τέσσερις γωνίες κάθε πλευράς προφυλάσσουν τη βαρύτιμη διακόσμηση από την τριβή στο ράφι και τη φθορά.

Αντικείμενα τέχνης που μαρτυρούν τις εξελίξεις στην τέχνη κάθε εποχής, οι «σταχώσεις», οι βιβλιοδεσίες των Βυζαντινών, αποτελούν επίσης «πηγή για την ιστορία, την πολιτική, την οικονομία και τα πνευματικά ρεύματα κάθε εποχής», λέει στο «Βήμα» η βυζαντινολόγος Νίκη Τσιρώνη, η οποία επιμελείται την έκθεση μαζί με την Αναστασία Λαζαρίδου, διευθύντρια του Βυζαντινού Μουσείου. «Οι πολυτελείς σταχώσεις της μέσης βυζαντινής εποχής, τις οποίες συναντούμε κυρίως σε ευαγγελιστάρια και λειτουργικά κείμενα, αρκετά εκ των οποίων ήταν διπλωματικά δώρα, λειτουργούσαν ως επίδειξη πλούτου και επιβεβαίωση του κύρους της Εκκλησίας και της αυτοκρατορικής αυλής που είχαν παραγγείλει την κατασκευή τους. Οι παραστάσεις που τις διακοσμούν απεικονίζουν, εκτός από τη Σταύρωση, την Ανάσταση και άλλα θρησκευτικά θέματα, και ζητήματα που απασχόλησαν τη βυζαντινή κοινωνία, όπως η εικονομαχία».

Δυτικοί και ανατολικοί λαοί ακολούθησαν τη βυζαντινή παράδοση των πολυτελών σταχώσεων. Κωνσταντινουπολίτες λόγιοι μετέφεραν, μετά την άλωση της Πόλης, τη βιβλιοδετική τεχνογνωσία στα νεόκοπα τυπογραφεία της Δύσης και στην ενετοκρατούμενη Κρήτη. «Οι δερματόδετες βιβλιοδεσίες των κρητικών εργαστηρίων με την πυκνή διακόσμηση με έγκαυστα σχέδια ταξιδεύουν ως τη βιβλιοθήκη του Καρδινάλιου Βησσαρίωνα και σε άλλες φημισμένες βιβλιοθήκες», μας εξηγεί η Νίκη Τσιρώνη.«Αργότερα, στη διάρκεια των πρώτων αιώνων της οθωμανικής κυριαρχίας, η βιβλιοδεσία ατονεί, γεγονός που μαρτυρεί την ένδεια των Ελλήνων αλλά και την έλλειψη σκοπού και διάθεσης. Οι λιγοστοί βιβλιοδέτες εργάζονται σε μοναστήρια, συντηρώντας παλαιά βιβλία ακολουθώντας τη βυζαντινή τεχνική, ενώ η βιβλιοδεσία των χρόνων της Επανάστασης ακολουθεί κατά κανόνα δυτικά πρότυπα, από τα οποία εμπνέονται εκείνη την εποχή οι έλληνες ενθεγέρτες διανοούμενοι».
Την ιστορία της τέχνης της βιβλιοδεσίας αφηγείται εποπτικό υλικό (φωτογραφίες, εισαγωγικά κείμενα και αναλυτικές περιγραφές), το οποίο συνοδεύεται από οπτικοακουστικό βίντεο σε καλλιτεχνική επιμέλεια της Véronique Magnes.
Οι εικαστικοί Βένια Δημητρακοπούλου και Δημήτρης Ξόνογλου αναπτύσσουν, στο πλαίσιο της έκθεσης, διάλογο με την τέχνη της βιβλιοδεσίας μέσα από σύγχρονες δημιουργίες τους ενώ στον ίδιο χώρο εκτίθενται έξι συλλεκτικά αντίτυπα του βιβλίου «Κασσιανή η Υμνωδός» της Νίκης Τσιρώνη, φιλοτεχνημένα το καθένα από έναν εικαστικό, τον Μάρκο Καμπάνη, τον Χρήστο Μαρκίδη, τον Χρήστο Μποκόρο, τονΚώστα Παπατριανταφυλλόπουλο, τη Φωτεινή Στεφανίδου και τον Πάνο Φειδάκη.
Ένας βιβλιοδετικός πάγκος του 19ου αιώνα από την Αλεξάνδρεια, εργαλεία και δείγματα υλικών γραφής συμπεριλαμβάνονται στην έκθεση με διπλή λειτουργία: ως εκθέματα και ως υλικό για το εκπαιδευτικό πρόγραμμα που πλαισιώνει την έκθεση. Συνοδεύεται από ντοκιμαντέρ του Άκη Χατζηαντωνίου και προσφέρει σε παιδιά άνω των εννέα ετών αλλά και σε ενήλικες την εμπειρία της βιβλιοδεσίας.
Την έκθεση συνδιοργανώνουν το Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο, το Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών και η Ελληνική Εταιρεία Βιβλιοδεσίας. Αφορμή της στάθηκε το ευρωπαϊκό πρόγραμμα «Στουδίτης», στο οποίο η Ελλάδα συμμετέχει με άλλες πέντε ευρωπαϊκές χώρες, με στόχο τη μελέτη βυζαντινών και μεταβυζαντινών βιβλιοδεσιών. Στην προετοιμασία της συνεργάστηκαν ο ιστορικός του βιβλίου Κωνσταντίνος Σπ. Στάικος, ο εκδότης και βιβλιοδέτης Μπάμπης Λέγγας και ο παλαιογράφος Ζήσης Μελισσάκης.

Πού και πότε
Πού: Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο (Μέγαρο της Δούκισσας της Πλακεντίας, Βασ. Σοφίας 22)
Πότε: 19 Σεπτεμβρίου 2012 ως 13 Ιανουαρίου 2013

Σάββατο 15 Σεπτεμβρίου 2012

Τετάρτη 8 Αυγούστου 2012

Διαφημιστείτε τώρα κι ΕΣΕΙΣ στην εφημερίδα...



         Αρκαδική εφημερίδα           

Διαφημιστείτε τώρα κι ΕΣΕΙΣ στην Αρκαδική εφημερίδα στα: http://arkadiko.blogspot.gr/ & http://lousios-news.blogspot.gr/ με τιμές από 20 ευρώ το μήνα, προβάλλοντας την επιχείρησή σας σε περισσότερους από 20.000 αναγνώστες .... Επικοινωνήστε τώρα μαζί μας ! 
ΣΤΟ  22940 99125 & 6944 537571 και 210 8656.731 κ. Πέτρο



ΤΙΜΟΚΑΤΑΛΟΓΟΣ 2012
ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ           ΤΙΜΗ           ΔΙΑΡΚΕΙΑ
300Χ250     4ευρώ   3 ΜΗΝΟ
300Χ250     80 ευρώ  6ΜΗΝΟ
300χ250      100 ευρώ  12ΜΗΝΟ

ΜΕΓΑΛΟ ΜΠΑΝΕΡ
728x90:          100 ευρώ    Τρίμηνο
728χ90           200 ευρώ    Εξάμηνο
728χ90           300 ευρώ    Χρόνο

Στις τιμές ΣΥΜΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ ο  ΦΠΑ


ΙΣΧΥΕΙ ΜΕΧΡΙ 31/12/2012

ΤΗΛΕΦΩΝΗΣΤΕ ΤΩΡΑ....ΣΤΟ  22940 99125 & 6944 537571

Υπευθυνος Τάκης Αϊβαλής

email: kepeme@gmail.com


Δείτε και το: 
http://lousios-news.blogspot.gr/

Κυριακή 5 Αυγούστου 2012

Έλληνες της Κωνσταντινούπολης ανοίγουν ξανά εκδοτικό οίκο μετά από 50 χρόνια


Η εφημερίδα σημειώνει ότι οι Έλληνες παλαιότερα ήταν αρκετά δραστήριοι αναφορικά με την έκδοση βιβλίων, αλλά σταμάτησαν τη δράση τους τη δεκαετία του ’60.

Η εφημερίδα σημειώνει ότι οι Έλληνες παλαιότερα ήταν αρκετά
δραστήριοι αναφορικά με την έκδοση βιβλίων, αλλά σταμάτησαν τη δράση τους τη δεκαετία του ’60.

Η ελληνική μειονότητα της Κωνσταντινούπολης ίδρυσε στον Γαλατά έναν νέο εκδοτικό οίκο, 50 χρόνια αφότου η Κοινότητα εξέδωσε το τελευταίο της βιβλίο, αναφέρει σε άρθρο της η αγγλική έκδοση της εφημερίδας «Hürriyet».
Το άρθρο τιτλοφορείται: «Οι Έλληνες της Κωνσταντινούπολης ανοίγουν εκδοτικό οίκο» και φιλοξενεί δηλώσεις των ιδρυτών του, αναφέρει ο Ταχυδρόμος.
«Θα εκδίδουμε βιβλία και στα Τουρκικά και στα Ελληνικά, αλλά τα περισσότερα θα είναι στα Τουρκικά. Θα προσπαθήσουμε να εισάγουμε ελληνικές μεταφράσεις από πρώτο χέρι», δήλωσε ο Χάρης Ρήγας ένας από τους ιδρυτές του εκδοτικού οίκου «ΙΣΤΟΣ».
Η εφημερίδα σημειώνει ότι οι Έλληνες παλαιότερα ήταν αρκετά δραστήριοι αναφορικά με την έκδοση βιβλίων, αλλά σταμάτησαν τη δράση τους τη δεκαετία του ’60, όταν «οι σχέσεις Τουρκίας- Ελλάδας οξύνθηκαν πάνω στο Κυπριακό πρόβλημα, δήλωσαν οι Ρήγας και Seçkin Erdi, ο συνιδρυτής του οίκου». Χωρίς να γίνεται καμία άμεση αναφορά στην απέλαση των Ελλήνων το 1964 από την Πόλη, ωστόσο η εφημερίδα στο ρεπορτάζ τηρεί ίσες αποστάσεις και εστιάζει στην είδηση της απόφασης κάποιων μελών της ελληνικής μειονότητας να δραστηριοποιηθούν και πάλι στον χώρο του βιβλίου.
«Πολλοί Έλληνες εγκατέλειψαν την Τουρκία εκείνη την περίοδο, ο αριθμός των Ελλήνων μειώθηκαν όπως και η πολιτιστική και κοινωνική τους ζωή», σημειώνει χαρακτηριστικά ο κ. Ρήγας και προσθέτει: «Το τελευταίο βιβλίο τυπώθηκε στην Κωνσταντινούπολη πριν από 50 χρόνια. Το πρώτο μας βιβλίο θα είναι του Δοσίθεου Ανανγωστόπουλου, γραμματέα Τύπου του Ελληνικού Πατριαρχείου στο Φανάρι, το οποίο θα πραγματεύεται το τραύμα των μεταναστών που πήγαν στην Ελλάδα εξαιτίας της πολιτικής έντασης».
«Από τη μία, θα πρέπει να παλέψουμε ενάντια στον εθνικισμό και από την άλλη πλευρά, θα αντιμετωπίζουμε προβλήματα αναφορικά με τη μετάφραση και την έκδοση, όπως οικονομικής φύσης θέματα, αλλά αυτό δεν θα σταθεί εμπόδιο για μας», τόνισε.
Πηγή: tsantiri.gr

Σάββατο 4 Αυγούστου 2012

Ο Κωνσταντίνος Τόμπρας επιστρέφοντας στο Αϊβαλί έφερε όλα τα απαραίτητα μηχανήματα (τυπογραφικά στοιχεία, μηχανήματα και ελληνικούς χαρακτήρες), ώστε να ιδρυθεί το πρώτο ελληνικό τυπογραφείο της κοινότητας

Τόμπρας Κωνσταντίνος 
Η δράση του Τόμπρα στο Αϊβαλί 

Ο Κωνσταντίνος Τόμπρας γεννήθηκε στο (Κυδωνίες) στα τέλη του 18ου ή στις αρχές του 19ου αι. Ήταν τυπογράφος με σημαντικότατη συμβολή στην ανάπτυξη της τυπογραφίας τόσο στην ελληνορθόδοξη κοινότητα Κυδωνιών όσο και, αργότερα, στο ελληνικό κράτος. Η πρώτη επαφή του με την τυπογραφία ξεκίνησε στο Παρίσι στα μέσα της δεύτερης δεκαετίας του 19ου αιώνα, στα τυπογραφικά καταστήματα του Φιρμίνου Διδότου (Firmin Didot). Εκεί είχε σταλεί ως μαθητής της Ακαδημίας Κυδωνιών με έξοδα της ελληνορθόδοξης κοινότητας των Κυδωνιών –για την ακρίβεια, με έξοδα του προύχοντα Εμμανουήλ Σαλτέλη– προκειμένου να σπουδάσει την τυπογραφική τέχνη και να γυρίσει στο Αϊβαλί για να ιδρύσει τυπογραφείο. Η ανάγκη ίδρυσης τυπογραφείου υπαγορευόταν από την επιθυμία της εγγράμματης κοινότητας της πόλης να καταστεί μέσω του έντυπου βιβλίου ευκολότερη η διάδοση της νέας γνώσης των επιστημών στην κοινότητα.

Στο Παρίσι βρέθηκε στον κύκλο του Αδαμάντιου Κοραή και μαζί με τον Κ. Δημίδη –ο οποίος είχε αρχικά σταλεί στο Παρίσι για να τελειοποιηθεί στην οπλοποιία– έμαθαν τις πτυχές της τυπογραφικής τέχνης που ήταν απαραίτητες για την ολοκληρωμένη λειτουργία ενός τυπογραφείου. Ο Τόμπρας είχε τελειοποιηθεί στην τυπογραφική τέχνη, αλλά και στη στοιχειοθεσία, στη στοιχειοχυσία, στην κατασκευή μητρών και στην τέχνη του πιεστηρίου, ενώ ο Δημίδης στην κατασκευή τυπογραφικών χαρακτήρων και εργαλείων.

Επιστρέφοντας στο Αϊβαλί έφερε όλα τα απαραίτητα μηχανήματα (τυπογραφικά στοιχεία, μηχανήματα και ελληνικούς χαρακτήρες), ώστε να ιδρυθεί το πρώτο ελληνικό τυπογραφείο της κοινότητας. Το τυπογραφείο λειτούργησε υπό τη διεύθυνσή του μέχρι το 1821 στην αυλή της εκκλησίας της Παναγίας των Ορφανών. Αρχικά το τυπογραφείο λειτούργησε υπό τη σκέπη της Ακαδημίας Κυδωνιών, στη συνέχεια όμως αυτονομήθηκε. Ο Τόμπρας δίδαξε την τυπογραφική τέχνη στους ανιψιούς του Αναστάσιο Νικολαΐδη και Ιωάννη Τόμπρα, με τους οποίους συνεργάστηκε τα επόμενα χρόνια στην Ελλάδα.1 Μετά την καταστροφή των Κυδωνιών ο Τόμπρας, μαζί με το Νικολαΐδη, σώθηκε καταφεύγοντας στα Μοσχονήσια και στη συνέχεια στα Ψαρά· το τυπογραφείο του, όμως, παρότι είχε προνοήσει να το συσκευάσει για μεταφορά, καταστράφηκε.2. Η δράση του Τόμπρα στην Ελλάδα

Την ίδια εποχή ο Δημήτριος Υψηλάντης έφερε στην Ελλάδα από την Τεργέστη ένα μικρό ξύλινο τυπογραφείο, με την αγωνία αν θα υπήρχε Έλληνας με τις κατάλληλες γνώσεις να το λειτουργήσει. Όταν ο Τομπάζης πληροφόρησε τον Υψηλάντη για τον Τόμπρα και για τη διάσωσή του στα Ψαρά, αυτός έστειλε πλοίο στο νησί για να τον μεταφέρει. Η συνάντηση των Υψηλάντη, Τόμπρα και Νικολαΐδη έγινε τελικά έπειτα από αρκετές περιπέτειες (αρχικά έγινε προσπάθεια συνάντησης στο Άστρος και στη συνέχεια στα Βέρβαινα). Η συζήτηση αφορούσε τον τόπο που ήταν κατάλληλος για να στηθεί το τυπογραφείο. Τελικά, το πρώτο τυπογραφείο του ελληνικού κράτους στήθηκε στη Καλαμάτα, μέσα σ’ ένα τζαμί.2

Πρώτος συντάκτης του τυπογραφείου ήταν ο Θεόκλητος Φαρμακίδης και από τα πρώτα έντυπα που τυπώθηκαν εκεί ήταν η εφημερίδα ΕλληνικήΣάλπιγξ και η προκήρυξη του Δημήτριου Υψηλάντη. Γρήγορα ωστόσο ο Τόμπρας διατάχθηκε να μεταφέρει το τυπογραφείο στην απελευθερωμένη Τριπολιτσά. Η κατάσταση εκεί ήταν τόσο έκρυθμη, ώστε, χωρίς καν να αποσυσκευάσει το τυπογραφείο του, το μετέφερε στο Άργος. Ούτε εκεί, όμως, υπήρχε ασφάλεια. Στο μεταξύ, ο Τόμπρας είχε αρρωστήσει βαριά. Τη λύση την έδωσε η παράδοση της Κορίνθου στον Κολοκοτρώνη και η απόφαση της Εθνοσυνέλευσης να μεταφερθεί εκεί η έδρα της Κεντρικής Κυβέρνησης. Τότε ο Τόμπρας μαζί με το Νικολαΐδη μετέφεραν το τυπογραφείο στην Κόρινθο και το εγκατέστησαν στο σπίτι του Θεοχαράκη. Ο ίδιος όμως δεν ήταν ακόμη σε θέση να ασχοληθεί με τυπογραφικές εργασίες. Όταν τελικά λειτούργησε η εγκατάσταση, τυπώθηκε σε αυτήν η δεύτερη έκδοση του πρώτου Συντάγματος ή Προσωρινού Πολιτεύματος και άλλα επίσημα έγγραφα. Η ζωή του τυπογραφείου όμως ήταν σύντομη, αφού καταστράφηκε από το Δράμαλη, όταν αυτός έφτασε στην Κόρινθο το 1822. Ο Τόμπρας σώθηκε ακολουθώντας τα σώματα του Κριεζή.

Κατά τα επόμενα χρόνια ο Τόμπρας εργάστηκε σε διάφορα τυπογραφεία της Διοίκησης στο Ναύπλιο, συνεργάστηκε με το Νικολαΐδη, το Δημίδη και τον Ιωάννη Τόμπρα. Το 1828 μαζί με το Δημίδη άνοιξαν στο Ναύπλιο το πρώτο ιδιωτικό τυπογραφείο. Μετά την ανακήρυξη ανεξάρτητου ελληνικού κράτους εργάστηκε σε διάφορα τυπογραφεία της χώρας.



1. Σκιαδάς, Ν., Χρονικό της Ελληνικής Τυπογραφίας Α΄ (Αθήνα 1976), σελ. 196· Πρωτοψάλτης, Ε.Γ. (επιμ.), Ιστορικόν Αρχείον Αλεξάνδρου Μαυροκορδάτου Β΄ (Ακαδημία Αθηνών, Αθήνα 1964), σελ. 23-24.
2. Μαζαράκης-Αινιάν, Ι.Κ., «Τα ελληνικά τυπογραφεία του Αγώνος», Νέα Εστία 1043 (Δεκέμβριος 1970), σελ. 268.

Δευτέρα 4 Ιουνίου 2012

Ιστορίες τυπογραφίας.....

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΥΠΟΘΕΣΗ

Εδώ και έναν αιώνα η φράση «Τυπωθήτω» εκφράζει το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον της οικογενειακής επιχείρησης του Αστέριου Γούσιου. Σε έναν χώρο που θυμίζει μικρό μουσείο, οι παλιές παραδοσιακές τεχνικές συναντούν την τεχνολογική εξέλιξη. Αυτό που παραμένει ίδιο είναι το πάθος για την τέχνη του Γουτεμβέργιου.
Οι τυπογράφοι είναι οι μόνοι που ξέρουν τις αναποδιές της ζωής γιατί τα διαβάζουν όλα ανάποδα», λέει γελώντας ο Αστέριος Γούσιος ξεναγώντας μας στο ισόγειο του τυπογραφείου του όπου υπάρχει ένας μικρός θησαυρός μηχανημάτων, ανυπολόγιστης αξίας, μαρτυρώντας την εξέλιξη της καταπληκτικής αυτής τέχνης: Επίπεδο ηλεκτροκίνητο πιεστήριο 70 Χ 100 εκατοστών με ιμάντες του 1909 από την Αυστροουγγαρία, ποδοκίνητο τυπογραφείο του 1920, ξύλινα στοιχεία του 1910 τακτοποιημένα σε ειδικές προθήκες, κασετίνες κοσμημάτων για διακόσμηση βιβλίων, χαρτών κι εντύπων, του προηγούμενου αιώνα, φυλάσσονται για να θυμίζουν και να διδάσκουν. «Ονομάσαμε όλο αυτό που βλέπετε "Συλλογή Τυπογραφικής Τέχνης" και για μας όλο αυτό είναι απλά μια λέξη: παράδοση. Είναι η κληρονομιά που μας άφησε ο παππούς μου και ο πατέρας μου, συνήθειες, ηθικές αντιλήψεις, αρχές καθιερωμένες», εξηγεί.

Διαδοχή. Ο Αστέριος Γούσιος και ο γιος του Χρήστος συνυπάρχουν στην επιχείρηση.
Διαδοχή. Ο Αστέριος Γούσιος και ο γιος του Χρήστος συνυπάρχουν στην επιχείρηση.
Ο ίδιος σπούδασε Πολιτικές και Οικονομικές Επιστήμες στη Θεσσαλονίκη και το 1955 φοίτησε σε σχολή τυπογραφίας στη Γερμανία για να ακολουθήσει το επάγγελμα του πατέρα του και του παππού του που ήταν πολύ δυνατή προσωπικότητα της εποχής του. Το είχε, εξάλλου γράψει και στην έκθεσή του στο Δημοτικό, «πως όταν μεγαλώσει θα κληρονομήσει το τυπογραφείο του πατέρα του...».

Η ιστορία του τυπογραφείου


Ο (πρόγονος) Αστέριος Γούσιος, δημοδιδάσκαλος στην περιοχή του Παγγαίου, ανοίγει στις αρχές του προηγούμενου αιώνα το πρώτο βιβλιοπωλείο στην πόλη των Σερρών και το 1908 ένα από τα πρώτα τυπογραφεία της Ανατολικής Μακεδονίας, στο οποίο τυπώθηκαν βιβλία, περιοδικά και σχολικά βοηθήματα της εποχής. «Ο ίδιος συλλαμβάνεται το 1913 από τους Βουλγάρους μαζί με άλλους Ελληνες που δρούσαν στους κόλπους του Μακεδονικού αγώνα και φυλακίζεται. Πριν από τη σύλληψή του προλαβαίνει να φυλάξει στο σπίτι του αρκετά βιβλία, τα οποία δυστυχώς, μαζί με το σπίτι, κάηκαν στην πυρκαγιά που ακολούθησε, ενώ, ως εκ θαύματος το βιβλιοπωλείο και το τυπογραφείο σώθηκαν. Λεηλατούνται όμως και καταστρέφονται ολοσχερώς το 1916. Ο ίδιος συλλαμβάνεται και πάλι με τον γιο του Χρήστο και μεταφέρονται όμηροι στη Βουλγαρία. Με την ανακωχή του 1918 επιστρέφουν και επαναλειτουργούν το τυπογραφείο», λέει ο κύριος Αστέριος Γούσιος, εγγονός του ιδρυτή. Σύμφωνα με το ημερολόγιο του πατέρα του, Χρήστου, το 1920, σε ηλικία 58 ετών, ο ιδρυτής «μη δυνηθείς να ανθέξει τας κακουχίας απεβίωσεν».


Τυπογραφία. Η παράδοση συναντά την εξέλιξη και η εμπειρία την καινοτομία.
Τυπογραφία. Η παράδοση συναντά την εξέλιξη και η εμπειρία την καινοτομία.
Ο Χρήστος Γούσιος ταυτόχρονα με το τυπογραφείο των Σερρών, το 1923, ανοίγει ένα τυπογραφείο στην περιοχή Καπάνι στη Θεσσαλονίκη. Το τυπογραφείο ανήκει στο χώρο των καλλιτεχνικών τυπογραφείων κι αναλαμβάνει την εκτύπωση βιβλίων και περιοδικών εκδόσεων, κατάστιχων, εταιρικών και διαφημιστικών εντύπων. Η επιχείρηση στεριώνει στη συμπρωτεύουσα και εξελίσσεται, έχοντας εκλεκτούς για την εποχή πελάτες, όπως όλους τους καπνέμπορους της χώρας. Ανάμεσα στα εκθέματα υπάρχουν ακόμη οι τυπωμένες φίρμες σε πανί από το οποίο αποτελούνταν τα δέματα εξαγωγής του καπνού, η «Κάρολος Φιξ, Ανώνυμη Εταιρία Ζυθοποιίας - Βυνοποιίας -Παγοποιίας με Εδρα Εν Αθήναις, Οίκος ιδρυθείς το 1864» και οι επαγγελματικές κάρτες του Κωνσταντίνου Καραμανλή την εποχή που ήταν δικηγόρος στις Σέρρες.
Κειμήλια. Αρχειακό υλικό στο ισόγειο του κτιρίου. Διακρίνεται ψηφοδέλτιο της ΝΔ, των εκλογών του 1974, καθώς και κάρτα του Κωνσταντίνου Καραμανλή, ως δικηγόρου.
Κειμήλια. Αρχειακό υλικό στο ισόγειο του κτιρίου. Διακρίνεται ψηφοδέλτιο της ΝΔ, των εκλογών του 1974, καθώς και κάρτα του Κωνσταντίνου Καραμανλή, ως δικηγόρου.
Το 1980, μαζί με τη στροφή στη λιθογραφία το τυπογραφείο μεταφέρεται στο Ωραιόκαστρο, όπου στεγάζεται ως σήμερα σε ιδιόκτητες εγκαταστάσεις 400 τ.μ. και περνάει σταδιακά στα χέρια του γιου του, Χρήστου Γούσιου, που συνεχίζει με αγάπη και μεράκι.
Πιεστήριο. Μηχανή της δεκαετίας του '70, κατσκευασμένη στη Γερμανία.
Πιεστήριο. Μηχανή της δεκαετίας του '70, κατσκευασμένη στη Γερμανία.

«Η παράδοση είναι λίπασμα, είναι ρίζα», λέει ο ίδιος ο οποίος μόλις έχει επιστρέψει από έκθεση τυπογραφικών μηχανημάτων στη Στουτγάρδη και συνεχίζει: «Μικρός ήθελα να γίνω εφευρέτης, αλλά μερικά πράγματα γίνονται αυτόματα. Αγαπάω το γρανάζι και έχω πάθος για την παραδοσιακή στοιχειοθεσία που αν και δεν τη δουλεύουμε σήμερα (τα μηχανήματα είναι υπερσύγχρονα), φρόντισα να την μάθω, γιατί είναι σπουδαία τέχνη. Η δουλειά μας είναι πολύ δημιουργική και κάθε μέρα προκύπτει κάτι καινούργιο. Πολλές φορές έχεις την αίσθηση ότι δεν σου φτάνει ο χρόνος». 
Ο ίδιος υποστηρίζει πως η τυπογραφία δεν θα σβήσει ποτέ. Δεν είναι ένα κουμπί που το πατάει κάποιος, είναι η βαθιά γνώση της ιστορίας και της τεχνογνωσίας κι αυτό πρέπει όποιος αποφασίζει να ασχοληθεί με το συγκεκριμένο επάγγελμα να το σεβαστεί επιχειρηματικά. «Σε κάθε δουλειά, εχθρός μας είναι ο ίδιος μας ο εαυτός και η κρίση που βιώνουμε είναι κυρίως κρίση αξιών», συμπληρώνει. 
Στο τυπογραφείο Αστέριος Χ. Γούσιος & Σία Ο.Ε, συμβαίνει κάτι μαγικό, που ταυτόχρονα είναι και πλεονέκτημα: η παράδοση συναντάει την εξέλιξη και η εμπειρία σμίγει με τις νέες ιδέες. Σήμερα εκεί απασχολούνται πέντε άτομα, ενώ στα γραφεία της εταιρείας που εξακολουθούν να βρίσκονται στο Καπάνι βρίσκεται η κόρη της οικογένειας, Ευτυχία Γούσιου, που ασχολείται επίσης με γραφιστικές τέχνες.

Λεπτομέρεια. Επίπεδο πιεστήριο του 1972 που βρίσκεται ακόμη σε λειτουργία.
Λεπτομέρεια. Επίπεδο πιεστήριο του 1972 που βρίσκεται ακόμη σε λειτουργία.
Ξεπροβοδίζοντας μας, ο Αστέριος Γούσιος μας αποκαλύπτει πως υπήρξε παλιά δόξα του Αρη στο μπάσκετ και πως το 1960 επιστρέφοντας από τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ρώμης, έδωσε συνέντευξη μαζί με τους συμπαίκτες του Κώστα Μουρούζη και Γιώργο Αμερικάνο, στην εφημερίδα Εθνος. Μάλιστα, ως πρόεδρος βετεράνων του Αρη ετοιμάζεται να κατηφορίσει προς την Αθήνα για να τιμηθεί από το Πανελλήνιο Σωματείο Παλαιμάχων Καλαθοσφαιριστών. Λίγο πριν φτάσουμε στην εξώπορτα ρίχνουμε μια τελευταία ματιά στο μικρό μουσείο και συγκρατούμε αυτό που γράφει μια κιτρινισμένη από τον χρόνο ταμπέλα: «Τα επείγοντα έχουν διεκπεραιωθεί, αυτή τη στιγμή γίνονται τα ακατόρθωτα, για τα θαύματα ζητάμε προθεσμία 24 ωρών»...
ΕΥΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΟΥ
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΧΡΥΣΑ ΝΙΚΟΛΕΡΗ
nikolerix@yahoo.com

Σάββατο 19 Μαΐου 2012

Περιπλάνηση στον θαυμαστό κόσμο της Τυπογραφίας.


Μουσείο Τυπογραφίας
Αυτόν που άρχισε να... ξεδιπλώνεται από την εποχή του Γουτεμβέργιου (1455)
Ηταν όνειρο και στόχος από παλιά, από τότε που σ’ ένα υπόγειο τυπογραφείο της εφημερίδας “Παρατηρητής”, στην οδό Ν. Πλαστήρα στα Χανιά, έκανα τα “πρώτα βήματα” της δημοσιογραφικής μου διαδρομής. Χρειάστηκαν τριάντα και... χρόνια για ν’ αρχίσει η υλοποίηση. Προσπάθεια επίπονη, δαπανηρή αλλά τόσο συναρπαστική, ελκυστική. Μια πλειάδα συνεργατών και ιδιαίτερα ο Μιχάλης Γρηγοράκης, εβοήθησαν και το όνειρο έγινε πραγματικότητα.
Σήμερα ένα μικρό Μουσείο Τυπογραφίας, αλλά και μια Βιβλιοθήκη Κρητικού Βιβλίου, με δαπάνες της εφημερίδας “Χανιώτικα Νέα” και μόνο, είναι επισκέψιμα. Γίνεται αντικείμενο θαυμασμού ιδιαίτερα από τον μαθητόκοσμο και ευκαιρία για επιστροφή πίσω στο χρόνο, τότε που οι τυπογράφοι “μιλούσαν” με τις τυπογραφικές πλάκες, τα τυπογραφικά μηχανήματα, τα έκαναν κομμάτι από τη ζωή τους. Και επαρουσίαζαν κομψοτεχνήματα - εκδόσεις.
Στην εποχή των “κομπιούτερς” της ταχύτητας, μια, έστω και για λίγο, επιστροφή, στον ήρεμο και δημιουργικό καλλιτεχνικό κόσμο της Τυπογραφίας, μέσα από το Μουσείο της εφημερίδας “Χανιώτικα Νέα” είναι σίγουρα ένα ευχάριστο διάλειμμα και μια ξεχωριστή εμπειρία.

Γιάννης Γαρεδάκης
“Χανιώτικα Νέα”


Ιστορία της Τυπογραφίας
Τυπογραφία, η τέχνη της αναπαραγωγής κειμένων ή εικόνων με τη χρήση κινητών ανάγλυφων στοιχείων. Παραδοσιακά βασιζόταν στην αποτύπωση κειμένων ή εικόνων σε αντίγραφα με το μελάνωμα των προς εκτύπωση μερών και τη μεταφορά του μελανιού στο χαρτί με την άσκηση πίεσης. Η εξέλιξη της τυπογραφίας με την πάροδο των αιώνων έχει φθάσει στις μέρες μας στην εκτύπωση κειμένων και εικόνων, όχι με τυπογραφικά στοιχεία αλλά με φωτοχημική δράση, όμως το τελικό προϊόν, η τυπωμένη σελίδα, μένει πάντα το ίδιο.
Οι απαρχές της τυπογραφίας εντοπίζονται στην Κίνα, με την εφεύρεση των κινητών στοιχείων το 1041 μ.X. από τον Πι Σενγκ (Pi Sheng). Τα στοιχεία αυτά ήταν αρχικά πήλινα και εξελίχθηκαν σε ξύλινα και μεταλλικά, η εφεύρεση όμως δεν γενικεύθηκε στην Κίνα, ίσως λόγω της μεγάλης ποικιλίας του κινέζικου αλφάβητου.
Στην Ευρώπη, πατέρας της τυπογραφίας θεωρείται ο Γουτεμβέργιος, καθώς συνέλαβε την ιδέα της τυπογραφικής μεθόδου στο σύνολό της (χυτά στοιχεία, στοιχειοθεσία, χειροκίνητο πιεστήριο και τυπογραφική μελάνη). Το πρώτο χρονολογημένο έντυπο (απόσπασμα της Δευτέρας Παρουσίας) με χρήση κινητών στοιχείων τυπώθηκε στο Μάιντς της Γερμανίας το 1454. Το πρώτο βιβλίο που τυπώθηκε στην Ευρώπη με χρήση κινητών στοιχείων θεωρείται ότι είναι η Βίβλος που τυπώθηκε επίσης στο Μάιντς γύρω στο 1455. Οι πρώτες γραμματοσειρές που χρησιμοποιήθηκαν προέρχονταν από την καλλιγραφία της εποχής.
Μέχρι τον 15ο αιώνα τα βιβλία ήταν χειρόγραφα, γράφονταν δηλαδή στο χέρι από καλλιγράφους και αντιγραφείς με αποτέλεσμα να είναι σπάνια, ακριβά και ως εκ τούτου προσιτά μόνο σε λίγους και εκλεκτούς.
Η εμφάνιση της τυπογραφίας σε σκοτεινές εποχές, συνετέλεσε στην ευρύτερη διάδοση της γνώσης και μαζί με αυτήν στη γέννηση της ελπίδας για ένα καλύτερο αύριο. Λειτούργησε ως μέσο διάδοσης του διαφωτισμού και έδωσε το έναυσμα για την αφύπνιση ψυχών και συνειδήσεων.
Η πρώτη χρονολογημένη ελληνική έκδοση θεωρείται ότι είναι η “Γραμματική” του Κωνσταντίνου Λάσκαρη η οποία τυπώθηκε το 1476 (είκοσι τρία μόλις χρόνια μετά την πτώση της Πόλης) στο Μιλάνο (1), με χαράκτη των (πρώτων) ελληνικών στοιχείων τον Κρητικό Αντώνη Δαμιλά. Η άνθιση της ελληνικής τυπογραφίας ξεκίνησε μακριά από τα τουρκοκρατούμενα ελληνικά εδάφη, στην Ιταλία, με ελληνικά τυπογραφεία κυρίως στη Βενετία, αλλά επίσης στη Ρώμη, το Μιλάνο και άλλες πόλεις. Παρότι υπάρχουν ενδείξεις ότι εκδόσεις ελληνικών βιβλίων στη Βενετία πραγματοποιούνταν ήδη από το 1471, το πρώτο χρονολογημένο βιβλίο που εκδόθηκε στη Βενετία ήταν η “Βατραχομυομαχία” (2) που τυπώθηκε το 1486 και μάλιστα από Κρητικό τυπογράφο, τον Λαόνικο Πρωτοπαπά (3).
Τα στοιχεία της μελέτης του Ν.Ε. Σκιαδά υποδεικνύουν ότι Κρήτες της Βενετίας διέπρεψαν στην τυπογραφία ως εκδότες αλλά και τεχνικοί τυπογραφείου. Χαρακτηριστικά αναφέρεται ένα απόσπασμα από στιχούργημα που αποδίδεται στον λόγιο Μάρκο Μουσούρο για τους Κρήτες τεχνικούς του τυπογραφείου:

“Κρης γαρ ο τορνεύσας,
τα δε χαλκεία Κρης ο συνείρας,
Κρης ο καθ’ έν στίξας, Κρης ο μολυβδοχύτης,
Κρης δαπανά νίκης ο φερώνυμος αυτός ο κλείων,
Κρης τάδε. Κρης ήπιος αιγίοχος”.
Το επίγραμμα αυτό προτάσσεται ενός από τα αριστουργήματα της τυπογραφικής τέχνης, πρόκειται για το “Μέγα Ετυμολογικόν”, που εκδόθηκε το 1499 στη Βενετία από την εκδοτική εταιρεία των Νικολάου Βλαστού και Ζαχαρία Καλλέργη (Καλλιέργη) (4). 
Η τυπογραφική δραστηριότητα των Ελλήνων της διασποράς συνεχίστηκε με σημαντικές ελληνικές εκδόσεις και σε άλλες πόλεις της Ευρώπης όπως η Βιένη, η Λειψία, η Βουδαπέστη, το Λονδίνο, το Παρίσι καθώς και στις Παραδουνάβιες Ηγεμονίες και τις Κάτω Χώρες.
Στη Βιένη έκανε άλλωστε την εμφάνισή της στις 31 Δεκεμβρίου 1790 και η πρώτη (εξακριβωμένα) ελληνική εφημερίδα, η “Εφημερίς” που εξέδιδαν δύο φορές την εβδομάδα οι αδελφοί Μαρκίδες Πουλίου.
Η εξέλιξη της τυπογραφίας καθυστέρησε πολύ στον Ελλαδικό χώρο, καθώς η τουρκική κυριαρχία δεν έδινε περιθώρια ανάπτυξης μίας εφεύρεσης που συνέβαλε αποφασιστικά στην εξάπλωση των ιδεών και στην άνοδο του πολιτιστικού επιπέδου των λαών. Η τυπογραφία ήταν λοιπόν απαγορευμένη κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας, όχι μόνο για τους υπόδουλους Έλληνες, αλλά και για τους Τούρκους.
Αξιόλογες τυπογραφικές προσπάθειες σημειώθηκαν ταυτόχρονα το 1819 σε δύο σημαντικές πνευματικές εστίες της υπόδουλης Ελλάδας, στις Κυδωνίες της Μικράς Ασίας και στη Χίο, όμως με το ξέσπασμα της επανάστασης του 1821 οι Κυδωνίες καταστράφηκαν και μαζί με αυτές και το τυπογραφείο. Ακολούθως, ένα χρόνο αργότερα, με τη σφαγή της Χίου, και αυτό το τυπογραφείο έπεσε θύμα της εκδικητικής μανίας των Τούρκων. Στην Κέρκυρα υπήρχε επίσης τυπογραφείο, όμως ο Άγγλος κυβερνήτης των Ιονίων Νήσων είχε απαγορεύσει την παροχή οποιασδήποτε υπηρεσίας στην ελληνική επανάσταση.
Τον Ιούνιο του 1821 ο Δημήτριος Υψηλάντης έφερε στην Ύδρα, από την Τεργέστη, ένα τυπογραφείο το οποίο μετά από περιπέτειες λειτούργησε μέσα σε ένα τζαμί στην Καλαμάτα από τους τυπογράφους των κατεστραμμένων πια Κυδωνιών. Σε αυτό το τυπογραφείο τυπώθηκαν οι πρώτες προκηρύξεις της επανάστασης και η πρώτη εφημερίδα της επαναστατημένης Ελλάδας, η “Σάλπιγξ Ελληνική”.
Κατά τη διάρκεια του αγώνα και άλλα πιεστήρια εγκαταστάθηκαν σε διάφορα μέρη της Ελλάδας (Κόρινθος, Μεσολόγγι, Ναύπλιο, Ύδρα, Αθήνα), αλλά τα περισσότερα καταστράφηκαν από τις επιδρομές των Τούρκων. Το 1828, με την εγκατάσταση του Καποδίστρια ως Κυβερνήτη της Ελλάδας, ιδρύθηκε στο Ναύπλιο η πρώτη “Εθνική Τυπογραφία” του ελεύθερου κράτους.
Στην Κρήτη, σύμφωνα με τη μελέτη του Μιχάλη Γρηγοράκη(5το 1831, τυπώθηκε στα Χανιά από τους Αιγύπτιους κατακτητές η εφημερίδα “Βακάι Γκιρίτ” σε γλώσσα ελληνική και αραβική, που τυπωνόταν σε τυπογραφείο που είχαν φέρει οι ίδιοι για τον σκοπό αυτό. Η πρώτη κρητική φωνή ελευθερίας, η εφημερίδα “Κρήτη” εμφανίστηκε κατά τη διάρκεια της επανάστασης του 1866, χωρίς μόνιμο τόπο έκδοσης. Με την ανακήρυξη της Κρήτης σε Γενική Διοίκηση κυκλοφόρησε η “Κρήτη”, η ημιεπίσημη εφημερίδα της Τουρκικής Διοικήσεως.
Από τότε και μέχρι το 1981, περίοδο που κατέγραψε η μελέτη αυτή, τα Χανιά γνώρισαν μια πλούσια εκδοτική άνθιση στον τομέα του καθημερινού και περιοδικού Τύπου με την κυκλοφορία πάνω από 200 εντύπων καθώς και την έκδοση παραρτημάτων, προκηρύξεων και δελτίων Τύπου, που κυρίως κυκλοφόρησαν κατά τη διάρκεια της κατοχής από τις αντιστασιακές οργανώσεις.
Πολλά από τα παραπάνω “ορόσημα” της ιστορίας της τυπογραφίας, καθώς και πολυάριθμα μηχανήματα και εργαλεία τυπογραφίας εκτίθενται στους χώρους του Μουσείου Τυπογραφίας, σκιαγραφώντας τη μακριά πορεία και εξέλιξη της τέχνης αυτής, αλλά επίσης συνδέοντας το τελικό αποτέλεσμα - βιβλίο, εφημερίδα, περιοδικό αλλά και οποιοδήποτε άλλο έντυπο - με τη διαδικασία παραγωγής του.

Βιβλιογραφία:
(1) Ν.Ε. Σκιαδάς, “Χρονικό της Ελληνικής Τυπογραφίας”, Gutenberg, Αθήνα, 1976
(2) Χριστίνα Μπάνου, “Λαόνικος ο Κρης και Αλέξανδρος Χάνδακος”, Εφημερίδα “Καθημερινή”, ένθετη έκδοση “Επτά Ημέρες”, “Κρήτες Τυπογράφοι στην Αναγέννηση”, 25 Ιανουαρίου 2004.
(3) Γ.Σ. Πλουμίδης, “Το Βενετικόν Τυπογραφείον του Δημητρίου και του Πάνου Θεοδοσίου (1755-1824)”, Αθήνα, 1969.
(4) Δύο αντίτυπα του σπάνιου αυτού βιβλίου υπάρχουν στη Βιβλιοθήκη της Βουλής των Ελλήνων.
(5) Μιχάλης Γρηγοράκης, “Χανιώτικος Τύπος 1831-1981”, Χανιά 2004.

Τετάρτη 25 Απριλίου 2012

Τα πάντα για τα Έντυπα της επιχείρησής σας




* φιλικές τιμές για προσκλητήρια γάμου και βάπτισης *

Πέμπτη 12 Απριλίου 2012

Δευτέρα 6 Φεβρουαρίου 2012

Προσκλητήρια Γάμου και Βάφτισης σε μεγάλη ποικιλία και σε πολύ καλές τιμές


Τηλέφωνα επικοινωνίας 210 8656731 και 22940 99125 καθημερινά  από 9 το πρωί και 9 το βράδυ.
Παραλαβή και παράδοση στο χώρο σας χωρίς καμία  επιπλέον επιβάρυνση. 

Τρίτη 17 Ιανουαρίου 2012